سلام.
گاهی وقتا به این فکر می‌کنم که ما آدم‌ها از کلمه به وجود اومدیم، ذات ما و ترس‌ها و خواسته‌ها و ایده‌ها و آرزوهای ما کلمه‌ن. حتی وقتی راه می‌ریم و غذا می‌خوریم و گریه می‌کنیم. حتی وقتی برای اولین بار عاشق می‌شیم کلمه‌ایم. تمام مدت، این آوا‌ها و هجاها هستند که مایی رو تشکیل می‌دن که نفس می‌کشه و کلمه‌ها رو زندگی می‌کنه.
توی اولین مواجه‌‌ی من با اسکچ‌های میماجیل هم اتفاقی که افتاد کلمه‌ها بودند، بهش -نگفته-گفتم: اسکچ‌هات ذهنمو قلقلک می‌دن، زنده‌اند، حرف می‌زنند باهام، رنگا و خط‌هاشون کلمه‌ن، کلمه‌ی واقعی.
از اولین داستانا برای اولین اسکچا و تا جمع‌آوری و تصحیح و ویرایششون، تا حرف زدن‌ها و پیدا کردن عصاره‌های هر داستان، روزای زیادی می‌گذره، شاید نزدیک به یک سال. ولی قشنگیِ ماجرا اینجاست که حالا غریب‌عجیبگیِ ما قراره تا آخر دنیا نفس بکشه، توی دستای شما، وقتی بهش لبخند بزنین و نگاهش کنین می‌بینین که زنده‌ست، نفس می‌کشه و کلمه‌هایی که از طرف ما برای شما فرستاده شده چه طور توی جریان کلمه‌های ذهنتون جا می‌گیره.
بچسبه بهتون.
از طرف من هم تقدیم به دریاهای دنیا و تو.
- برای دریافت اطلاعات بیشتر و لینک دانلود و سفارش حتمن به
اینجا سر بزنید.:)
درباره این سایت